PKOl z myślą o szlachetnych gestach. Nasi ludzie z nagrodami fair play

Sport to trening, rywalizacja, specyficzny tryb życia, a czasem i sukcesy. Dobrze, jeśli tę wieloskładnikową mieszankę zdołamy okrasić szacunkiem wobec innych. Ponieważ jednak – w przeciwieństwie do wcześniej wymienionych elementów – ów składnik nie jest w sporcie niezbędny, wielu o nim z premedytacją zapomina. I dlatego gesty fair play trzeba hołubić. Dawać w ten sposób przykład innym, którzy zmierzają po triumf bez oglądania się za siebie. Wszak sport powinien tworzyć nierozerwalny tandem ze szlachetnością. Wygrałem, ale szanuję pokonanych. Przegrałem i gratuluję zwycięzcom. Podam rękę każdemu, kto będzie tego potrzebował. Proste, a zarazem tak w swej prostocie skomplikowane…

Od 1963 roku Polski Komitet Olimpijski, we współpracy z różnymi podmiotami, przeprowadza „Konkursy Fair Play”. Ich laureaci wykazali się szczególnymi gestami wobec innych w trakcie trwania zawodów albo wyróżniali się godną naśladowania postawą przez całą karierę. Ze względu na bogatą historię plebiscytu, wśród nagrodzonych znajduje się spore grono przedstawicieli biegowego światka. Są na tej liście gwiazdy wszech czasów (choćby Irena Szewińska lub Bronisław Malinowski), ale można też znaleźć nazwiska znacznie mniej popularne. Wspólnym mianownikiem dla wszystkich jest właśnie postawa fair play.

O każdym spośród niżej wymienionych bohaterów można by wiele napisać. Tym razem skoncentrujmy się jednak na trzech postaciach. Pierwszy z nich to Michał Rabski, którego uhonorowano za wyjątkowy czyn w 1982 roku. Mowa o samotnym, 600-kilometrowym biegu, który pan Michał zorganizował na cześć zmarłego niespełna rok wcześniej Bronisława Malinowskiego. I właśnie w tym celu meta wydarzenia została wyznaczona w najbliższym sercu Malinowskiego Grudziądzu (natomiast start w Przemyślu). Owszem, dziś pewnie znajdziemy stosunkowo liczną grupę osób, która być może w podobny sposób uczciła pamięć dawnych herosów, ale pamiętajmy, że tamto wydarzenie działo się w zupełnie innej rzeczywistości, kiedy biegaczy było mniej, a warunki, w jakich trenowali, nie przystawały do obecnych standardów.

Zatrzymajmy się teraz przy roku 1994, kiedy wyróżnienie otrzymał Piotr Sałakowski, nauczyciel wychowania fizycznego i prezes Klubu Sportowego „Olimpijczyk” w Krakowie. Laureat zainicjował Biegi Pokoju i Pamięci oraz szereg przedsięwzięć propagujących ideę olimpijską. Uwielbiał pracować dla młodzieży, ciesząc się z ich postępów oraz wspólnych wypraw. Niestety, Piotr Sałakowski odszedł w wieku zaledwie 46 lat. Chorował na nowotwór.

I wreszcie Jerzy Górski. Człowiek po przejściach, który wyrwał się z piekła uzależnienia, sięgając sportowych szczytów. Szczerą miłością zapałał do zawodów triatlonowych. Jego wygrana walka o życie została opisana i sfilmowana cztery lata temu. Wcześniej, bo w 2011 roku nagrodę za całokształt działalności, w tym za inspirowanie innych, wręczyło mu kierownictwo Polskiego Komitetu Olimpijskiego.
Takich budujących historii z ideą fair play w roli głównej jest więcej. Takich bohaterów, często „bezimiennych”, również. Warto iść ich przykładem i wspólnie dbać, żeby bieganie miało nie tylko blask zwycięskiego medalu, ale i duszę.

***
Biegacze – laureaci „Konkursów Fair Play”, firmowanych przez Polski Komitet Olimpijski:

Dżentelmen sportu za rok 1965 – Irena Szewińska
Dżentelmen sportu za rok 1966 – Ewa Kłobukowska i Jan Werner
Dżentelmen sportu za rok 1969 – Witold Baran
Dżentelmen sportu za rok 1977 – Ryszard Podlas (dyplom honorowy)
Dżentelmen sportu za rok 1979 – Henryk Piotrowski (list gratulacyjny)
Dżentelmen sportu za rok 1980 – Władysław Kwiatkowski (dyplom honorowy)
Dżentelmen sportu za rok 1981 – Andrzej Krochmal, Ryszard Marczak (dyplom honorowy), Genowefa Nowaczyk – Błaszak (list gratulacyjny) i Bronisław Malinowski (dyplom PKOl – pośmiertnie)
Dżentelmen sportu za rok 1982 – Michał Rabski
Nagroda Fair Play za rok 1986 – Ryszard Szparak (wyróżnienie za całokształt)
Nagroda Fair Play za rok 1987 – Danuta Straszyńska (wyróżnienie za całokształt)
Nagroda Fair Play za rok 1994 – Piotr Sałakowski (wyróżnienie)
Nagroda Fair Play za rok 1998 – Paweł Januszewski (wyróżnienie)
Nagroda Fair Play za rok 1999 – Wiesław Kiryk (wyróżnienie), Henryk Nogala (wyróżnienie)
Nagroda Fair Play za rok 2000 – Bogusław Mamiński (wyróżnienie)
Nagroda Fair Play za rok 2005 – Antoni Smolarek (wyróżnienie)
Nagroda Fair Play za rok 2006 – Edward Stawiarz (wyróżnienie za całokształt)
Nagroda Fair Play za rok 2009 – Teresa Sukniewicz – Kleiber (wyróżnienie za całokształt)
Nagroda Fair Play za rok 2010 – Edward Bugała (wyróżnienie za całokształt), Jerzy Skarżyński (wyróżnienie za całokształt)
Nagroda Fair Play za rok 2011 – Jerzy Górski (wyróżnienie za całokształt)
Nagroda Fair Play za rok 2013 – Kazimierz Zimny (wyróżnienie za całokształt), Janusz Bukowski (wyróżnienie za promocję wartości fair play)
Nagroda Fair Play za rok 2018 – Witold Bańka (wyróżnienie za promocję wartości fair play)

Fot.: Polski Komitet Olimpijski – Szymon Sikora
(zdjęcia wykonane podczas uroczystości wręczenia 52. Nagrody Fair Play PKOl – 10 maja 2019 roku)